Era Abril.
E nos meus olhos era Primavera,
porque a Liberdade tinha nascido ali.
Caminhei como um menino,
procurei no rosto dos soldados,
campos e searas a perder de vista.
Corri a saber de ti.
O teu rosto molhado de felicidade colado ao meu.
O teu sorriso cheirava a cravos.
Ana de Melo
Sorriso cheirando a cravos. Bonito!
ResponderEliminar...Quanta .."ternura"!!
ResponderEliminarANA DE MELO ..
é LINDO O POEMA:::LINDO !!!